W naszym poprzednim poście omówiliśmy pojęcie występujące w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – beneficjent rzeczywisty. Zapoznanie się z wyżej wspomnianym postem jest niezbędne do zrozumienia obecnego, stanowiącego kontynuację. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości zapraszamy do kontaktu z naszymi ekspertami!
Jednym ze środków bezpieczeństwa finansowego wskazanym w ustawie AML jest identyfikacja beneficjenta rzeczywistego. Jest to jeden z kluczowych obowiązków nałożonych na instytucje obowiązane. Ustawodawca chcąc ułatwić identyfikację beneficjentów rzeczywistych wprowadził CRBR.
Zatem nie wystarczy jedynie przeprowadzić pełną identyfikację struktury własności i kontroli klientów oraz ich beneficjentów rzeczywistych, ale także zgromadzić dodatkowe dokumenty świadczące o wykonaniu niezależnej weryfikacji w tym zakresie.
Czym jest CRBR?
CRBR jest to Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych – system teleinformatyczny służący przetwarzaniu informacji o beneficjentach rzeczywistych:
spółek jawnych,
spółek komandytowych,
spółek komandytowo-akcyjnych,
spółek z o.o.
spółek akcyjnych, z wyjątkiem spółek publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych,
trustów, których powiernicy lub osoby zajmujące stanowiska równoważne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nawiązujące stosunki gospodarcze lub nabywające nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu lub na rzecz trustu,
spółek partnerskich,
europejskich zgrupowań interesów gospodarczych,
spółek europejskich,
spółdzielni,
spółdzielni europejskich,
stowarzyszeń podlegających wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, fundacji.
Co należy wiedzieć identyfikując beneficjenta rzeczywistego w ramach środka bezpieczeństwa finansowego?
Identyfikując beneficjenta rzeczywistego instytucje obowiązane mają obowiązek upewnić się, że rozpoznały wszystkich beneficjentów rzeczywistych klienta, a nie tylko jedną lub np. dwie wybrane osoby, które spełniają przesłanki określone w ustawie. Zmiana ta wydaje się rozwiewać wątpliwości dotyczące interpretacji przepisów Ustawy AML w tym zakresie.
Jako beneficjentów rzeczywistych trustu należy rozpoznać również grupę osób, w których głównym interesie powstał lub działa trust, jednakże nie mają jeszcze takiego lub zostaną nimi po ziszczeniu się określonych przez założyciela warunków np. osiągnięcia określonego wieku czy ukończenia danego etapu edukacji. Ponadto, za takiego beneficjenta uznana zostanie także osoba fizyczna o uprawnieniach lub obowiązkach równoważnych założycielowi, powiernikowi, nadzorcy lub beneficjentowi trustu.
Ustawodawca nakłada na instytucje obowiązane również obowiązek uzyskania odpisu z CRBR swoich klientów lub potwierdzenie uzyskania rejestracji, jeśli klient spełnia przesłanki uzasadniające uzyskanie wpisu do tego rejestru.
Kolejnym istotnym obowiązkiem w ramach identyfikacji beneficjenta rzeczywistego jest przeprowadzenie przez instytucje obowiązane niezależnej weryfikacji klienta, pomimo posiadania przez nie wyciągu z CRBR, który wskazuje już na określoną osobę fizyczną. Zatem nie wystarczy jedynie przeprowadzić pełną identyfikację struktury własności i kontroli klientów oraz ich beneficjentów rzeczywistych, ale także zgromadzić dodatkowe dokumenty świadczące o wykonaniu niezależnej weryfikacji w tym zakresie.
Należy pamiętać również o art. 37 Ustawy AML, z którego wynika konieczność udokumentowania przez instytucje obowiązane wszelkich utrudnień napotkanych w związku z identyfikacją tożsamości beneficjenta rzeczywistego oraz jego weryfikacją, które prowadziły do rozpoznania osób zajmujących wyższe stanowisko kierownicze.
Powyższe procedury identyfikacji beneficjenta rzeczywistego w praktyce nakładają bardzo dużo obowiązków dokumentacyjnych po stronie instytucji obowiązanej. Należy być pewnym o ich rzetelnym wykonaniu, gdyż niedokonanie aktualizacji danych dotyczących beneficjenta rzeczywistego i klienta będzie mogło być interpretowane jako niezastosowanie bądź niewłaściwe zastosowanie środków bezpieczeństwa finansowego, co z kolei może skutkować nałożeniem kary administracyjnej na instytucje obowiązane, zgodnie z art. 147 Ustawy AML.
Zdajemy sobie sprawę jak wiele dokumentacji nałożonej przez ustawę AML należy wprowadzić będąc instytucją obowiązaną, dlatego nie czekaj i już teraz skontaktuj się z naszymi ekspertami – specjalizujemy się we wdrożeniu całego procesu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w każdej instytucji obowiązanej.
Zapraszamy do kontaktu przez e-mail: contact@consultant-aml.com lub pod numerem telefonu +48 504 589 951.